Hugh Wolff

Hugh Wolff stond op het podium met alle grote Noord-Amerikaanse orkesten, meer bepaald van Chicago, New York, Boston, Philadelphia, Los Angeles, San Francisco, Toronto en Montréal. Wolff is vaak te gast in Europa en wordt geregeld uitgenodigd om in Azië en Australië te dirigeren.

Van september 2017 tot juli 2022 was Hugh Wolff chef-dirigent van het Belgian National Orchestra. Met een nieuw geschreven orgelconcerto van Benoît Mernier (dat intussen ook op cd is verschenen) wijdde hij het toen pas gerestaureerde orgel van Bozar in. Van de meer dan 30 verschillende concerten die Hugh Wolff in zijn vijfjarige termijn als chef-dirigent van het Belgian National Orchestra gaf, blijven vooral zijn fenomenale interpretaties van Mahlersymfonieën in het geheugen hangen. Andere onbetwiste hoogtepunten van Hugh Wolffs chef-dirigentschap waren de vele creaties die hij dirigeerde. Daaronder niet alleen werk van Belgische componisten zoals Jacqueline Fontyn en Annelies Van Parys (bijvoorbeeld haar War Requiem in november 2018), maar ook van toonaangevende buitenlandse componisten zoals Thomas Adès, Jessie Montgomery en Kaija Saariaho. Niet zelden combineerde Hugh Wolff deze creaties met klassieke werken van Haydn en Mozart, die hij meestal zonder partituur, uit het hoofd dirigeerde.

Van 1997 tot 2006 was Hugh Wolff chef-dirigent van het hr- Sinfonieorchester van Frankfurt. Samen toerden ze in Europa, China en Japan, en namen ze deel aan de Salzburger Festspiele. Van 1998 tot 2000 was Wolff chef-dirigent en vervolgens muziekdirecteur van The Saint Paul Chamber Orchestra, waarmee hij talrijke opnames maakte en tournees ondernam in de VS, Europa en het Verre Oosten.

Zijn interesse gaat van de uitvoering van barokmuziek tot de première van nieuwe werken. Hij startte zijn professionele carrière in 1979 als assistent- dirigent van het National Symphony Orchestra, dat toen onder de leiding stond van Mstislav Rostropovich.

De discografie van Wolff telt meer dan vijftig opnames, waaronder de integrale symfonieën van Beethoven en samenwerkingen met Rostropovich, Yo-Yo Ma, Joshua Bell, Hilary Hahn en jazzgitarist John Scofield. Hij werd driemaal genomineerd voor een Grammy Award en won de Cannes Classical Award in 2001.

Wolff werd in Parijs geboren uit Amerikaanse ouders en bracht zijn jeugd door in Londen en Washington. Hij behaalde een diploma aan Harvard College en studeerde piano bij Leon Fleisher, compositie bij George Crumb en Olivier Messiaen, en orkestleiding bij Charles Bruck. De laatste tien jaar engageert hij zich ook in muzikale educatie en onderwijst hij orkestleiding aan het New England Conservatory van Boston.
 

Lees hier een interview met Hugh Wolff