Víkingur Ólafsson & Mozart 23 / Bartók Concerto for Orchestra

In 2010 schreef seizoenscomponist Thomas Adès een 15 minuten durend stuk met als titel Polaris: Voyage for Orchestra. Net zoals, vanuit de aarde bekeken, alle andere sterren rond de Poolster lijken te draaien, zo laat Thomas Adès alle instrumenten – die van hoog naar laag een na een worden geïntroduceerd – rond hetzelfde melodietje draaien. Na enkele minuten worden de polen omgedraaid. Op het einde van de compositie zorgt de komst van een derde pool voor een hernieuwd evenwicht.

IJslands bekendste pianist, Víkingur Ólafsson, heeft een groot hart voor nieuwe muziek. Hij voerde werk uit van talloze hedendaagse componisten, waaronder ook Thomas Adès, en zette zichzelf op de kaart met een opname van pianowerk van Philip Glass, wat hem de bijnaam ‘de Glenn Gould van IJsland’ opleverde. Daarnaast is Víkingur Ólafsson echter ook een excellent vertolker van ouder repertoire. Zijn laatste cd, die in september 2021 bij Deutsche Grammophon uitkwam, focust op Mozart en zijn tijdgenoten. Tijdens dit concert speelt hij Mozarts Drieentwintigste pianoconcerto.

Toen Béla Bartók aan het einde van zijn leven op de vlucht voor de Tweede Wereldoorlog in Amerika terechtkwam, speelden ziekte en geldgebrek hem een tijdlang parten. In 1943 verbeterde zijn situatie toen hij een opdracht kreeg voor een orkestcompositie. Het daaruit resulterende Concerto voor orkest is misschien wel zijn bekendste en meest toegankelijke werk. De paradoxale titel van deze vijfdelige compositie laat zich verklaren door de solistische en virtuoze wijze waarop Bartók de verschillende instrumentsecties behandelt. Een bijzonder grote rol is daarbij weggelegd voor het slagwerk. West-Europese klassieke en Oost- Europese volksmuziek vloeien in het Concerto voor orkest samen tot een allesomvattende compositie die op het einde bruist van de herwonnen levensvreugde.

Hugh Wolff, dirigent
Víkingur Ólafsson, piano